Planning en voorbereidingen

Welkom (terug) lieve lezers/lezeressen!

In 2015 hebben we heel wat staten bezocht en flink veel kilometers gereden.
Voor 2016 wilden we het wat rustiger aan doen.
De insteek voor dit jaar was dan ook om minder kilometers te rijden maar vooral langer op iedere plek te blijven. Dat lukt helaas niet altijd omdat er in een gebied natuurlijk wel voldoende aanbod moet zijn om er langer te blijven.

Het was echter ook al langer duidelijk dat 2016 het jaar van Colorado zou worden.
We zijn hier in 2006 en in 2012 geweest en dit keer blijven we alleen in Colorado en bezoeken we dan ook slechts één staat!

Omdat we in 2012 het zuidwestelijke deel van de staat hebben bezocht heb ik dit gebied in onze planning van dit jaar niet meegenomen.

We starten op 16 september in Denver. Denver hebben we in 2006 al bekeken en we hebben beiden niet de behoefte om deze stad weer te bezoeken.
Dat betekent dat ik ook geen hotel in downtown Denver hoefde te zoeken. Aangezien we al snel richting Rocky Mountains National Park wilden heb ik voor de eerste 2 nachten een hotel in Louisville geboekt, op circa 36 mijl van de luchthaven.

Zoals ieder jaar heb ik reisverslagen gelezen en op internet en in het boek "Colorado" van Lonely Planet veel informatie opgezocht.

Gaandeweg heb ik, zoals ieder jaar, nog wat hotels geannuleerd of met dagen geschoven waardoor de planning nu, in juni 2016, vrijwel vast ligt.
Sommige hotels kunnen tot op de dag van aankomst nog worden geannuleerd dus mochten we door omstandigheden nog willen switchen kan dat op sommige plekken.

We zitten dit jaar vrijwel alleen maar in de natuur en het lijkt erop dat er weinig kansen zijn om in onze favoriete restaurants te eten.

Waarschijnlijk valt er ook niet zoveel te shoppen.
Om dit enigszins goed te maken heb ik in Grand Junction 2 nachten geboekt. Misschien bezoeken we dan nogmaals het mooie Colorado National Monument dat we in 2010 (zie verslag) hebben bezocht.
Maar dat is niet de insteek; die is lekker shoppen, lekker eten en als we geluk hebben met het weer een middagje aan het zwembad liggen. Hier verheug ik me niet te veel op aangezien die zon-dagen afgelopen jaar ietwat in het water vielen (zie verslag 2015)

De globale route van 2016

En voor de mensen die niet precies weten waar Colorado ligt onderstaand kaartje

Details over onze vluchten:

Vrijdag 16 september
vertrek       12.00 uur Brussel (tussenstop in Washington)
aankomst   19.15 uur Denver

Woensdag 5 oktober
vertrek       11.21 uur Denver (tussenstop in Washington)
aankomst   6 oktober om 7.15 uur in Brussel.

Dit jaar worden we weer door Alfatax opgehaald en van en naar de luchthaven gebracht, fijn !

PS: net als ieder jaar worden kaartjes en foto's vergroot, als je er op klikt :).

Dag 1: 16 september: Brussel - Louisville

Vandaag worden we om 7 uur opgehaald door Alfatax die ons naar Zaventem, Brussel brengen.

We vliegen met United Airlines:

UA 951   12.00 uur Brussel - Washington DC aankomst 14.30 uur  (8.30 uur vliegen)
UA 980   17.14 uur Washington - Denver        aankomst 19.15 uur  (4.01 uur vliegen)

Het hotel voor de eerste 2 nachten is La Quinta Inn & Suites.
Restaurant Outback Steakhouse is op 4 minuten lopen (!) van ons hotel.
Waarschijnlijk zijn we op de eerste avond te moe om nog te gaan eten maar de kans is enorm groot dat we hier de 2e avond eten.
-------------------
Reisverslag:

Zoals wel vaker voor een grote reis hebben we onrustig geslapen. De hitte van de afgelopen dagen, die nog steeds in huis hangt, was hier ook zeker debet aan.

Vlak voordat de wekker ging werd ik achterna gezeten door een tijger (!) dus ik was eigenlijk wel blij dat de wekker ging.

Wij hebben ontbeten, gedoucht en de laatste spullen ingepakt.
Lekker ontspannen hebben we gewacht totdat Alfatax voor de deur stond. Erik en de baas van Alfatax (gek he, we weten zijn naam niet eens en na al die jaren lijkt het raar om nu daarna te vragen) hebben voorin zitten kletsen over van alles en nog wat en ik heb achter in auto een beetje geluisterd maar vooral naar buiten gekeken.

De rit naar Zaventem verliep voorspoedig en snel, helemaal top.

Bij de kiosk lukte het natuurlijk niet om onze boarding passen te printen, dat hadden we al verwacht. Voor ons stonden een aantal Amerikanen die het ook niet lukte, het lag dus niet aan ons, ha ha ! 

We zijn netjes in de rij van United aangeschoven en na het beantwoorden van de gebruikelijke vragen (van wie is de bagage, wie heeft die ingepakt, wat gaan jullie doen in de USA) moesten we zelfs de papieren van de huurauto laten zien; zien wij er zo onbetrouwbaar uit?  Maar goed, uiteindelijk waren we ingecheckt, onze bagage was gelabeld en afgegeven en we gingen op weg naar Gate B14.

We hebben een heerlijk broodje mozzarella/tomaat/rucola gegeten en een kop cappuchino gedronken en verder was het gewoon wachten en wachten totdat we konden boarden.

De laatste jaren hebben we geluk met het uitkiezen van onze stoelen; we zaten met z’n tweeën naast elkaar zonder directe buren. Onze Boeing 777 van dit jaar had echter een 3/3/3/ indeling waardoor ik het lastig vond om op voorhand stoelen te reserveren. We willen namelijk geen “buren”.  
Op advies van onze vriendin Hélène heb ik achter in het vliegtuig 2 stoelen gereserveerd, beiden aan een ander gangpad (zeg maar in het midden van het vliegtuig). Hélène vertelde dat de middelste stoel van die 3 vaak niet bezet is, tenzij het vliegtuig vol is. Nou Hélène, dank je wel voor deze tip, we hadden lekker 3 stoelen voor ons tweeën !

En wat denken jullie waaruit we konden kiezen voor de lunch………………Chicken or Pasta, hoe verrassend ! We kozen beide voor de kip en eerlijk is eerlijk, het was écht lekker. Een soort Thaise curry kip met rijst. Daarbij werd een lekkere couscous salade geserveerd. Ja, ik weet het, een hele vreemde combi maar het was écht lekker. 

Gedurende de vlucht kregen we zoals altijd voldoende te drinken en vlakvoor de landing in Washington kregen we nog een warm broodje (soort tosti). Dat broodje heb ik overigens overgeslagen.

Ik heb o.a. de film Me before you gekeken en die was net als het boek prachtig.

De 8 uur durende vlucht ging redelijk snel voorbij en ook het via de kiosk “inchecken” bij Immigrations ging wonderbaarlijk goed. (dat hebben we al eens anders ervaren).

Zoals gebruikelijk haalden we onze koffers op, gingen door de douane gaven de koffers weer af en gingen weer door security.

We vliegen graag via Washington DC omdat we daar alles te voet kunnen doen. Na een lange vlucht is het lekker om even te lopen en niet via een shuttle naar de volgende Gate te moeten.

We hebben een lekker broodje gegeten en een glas wijn/bier gedronken om te toasten op onze aankomst op Amerikaanse bodem.

Tijdens de vlucht naar Denver heb ik het grootste deel van dit verslag getypt.

Er was redelijk wat turbulentie onderweg maar regelmatig hadden prachtig uitzicht.

We hebben nog wat gedoezeld, slapen kun je het niet noemen en uiteindelijk ging die vlucht toch ook wel snel voorbij.

Koffers opgehaald en buiten op de Alamo bus gewacht die ons naar het auto verhuurbedrijf bracht. We hadden een hele aardige African American vrouw die ons helemaal niets probeerde aan te smeren, fijn!

Buiten konden we kiezen uit 2 auto’s. Een witte Chevrolet Equinox met New Mexico nummerplaat (mijn keuze) en een blauwachtige Hyundai Santa Fe met Maryland nummerplaat. Aangezien Erik het grootste gedeelte van onze reis rijdt mocht hij kiezen en hij koos de Santa Fe, foto volgt.

Bij aankomst in ons hotel hebben we de spullen op de kamer gezet en zijn we naar Outback Steakhouse gereden. Het was inmiddels 21.15 uur en het leek erop alsof men al ging sluiten. Gelukkig niet en we schoven aan in een booth en bestelden een lekker drankje en……………de Blooming Onion en die was weer heerlijk!

We waren te moe om meer te eten, dat doen we morgen wel.

Na een lekkere douche zijn we in bed gerold en in no time sliepen we.

It’s good to be back in the States ! 

Dag 2: 17 september: Louisville / Mount Evans

Vandaag een ritje maken naar Mount Evans.

Dit is de hoogste geasfalteerde weg in Colorado die ons tot 4.300 meter zal leiden.
De kans dat de top gesloten is is vrij groot, normaal gesproken gebeurt dit vlak na Labor day (5 september). Maar als het weer het toe laat blijft de weg iets langer open. We hopen tot bij Summit Lake te komen en als we daar Mountain Goats zouden zien, zijn we helemaal happy!

------
Reisverslag:

Een heerlijke zonnige maar soms koude dag.

En wat denken jullie………..we waren om 3 uur al wakker. 

Ik heb nog geprobeerd om in slaap te vallen nadat ik een paar bladzijden had gelezen maar helaas, om 3.30 uur was het klaar.

De mensen die ons regelmatig volgen weten wat onze ochtend routine is. Erik maakt koffie ! 

We hebben onze e-mail gecheckt en daarna hebben we de spullen uit onze koffers gehaald die de komende weken los in de auto blijven liggen.
Denk hierbij aan onze wandelschoenen, het statief, de monopod, onze softshell jassen en mijn wandelstokken. 
Een deel van deze spullen hebben we al in onze auto gelegd terwijl Erik een mooie zonsopgang fotografeerde

Daarna hebben we in het hotel ontbeten, onze laatste spullen gepakt en zijn op weg gegaan naar Walmart. 

ons vervoer

Ik had in het vliegtuig al een boodschappenlijstje gemaakt en zodoende kwamen we goed voorbereid aan bij Walmart.
Bier, water, cola zero, chips, koekjes, plastic zakjes, tandpasta (we hadden maar een halve tube bij ons) en……een koelbox.
Helaas hadden ze alleen mega grote koelboxen, dat ging ons te ver.
We hebben een soort tas/koelbox gekocht en die voldoet prima.
Enige zeer grote nadeel……er wordt in Colorado geen wijn meer in de supermarkt verkocht, damn!

In het plaatsje Idaho Springs hebben we ons gemeld bij het Visitor Center om o.a. een gedetailleerde kaart van Colorado te kopen, helaas, die waren op.
Men heeft er 1000 besteld maar die waren nog niet geleverd, daar hebben wij natuurlijk niets aan!

Idaho Springs

Mainstreet

We zijn even door het leuke plaatsje gelopen en wilden op een piepklein terras een kop koffie drinken. Helaas was er geen plek op het terras en binnen zag het niet uitnodigend uit. We zijn verder gelopen naar Miner Decadence Chocolates, een grappig zaakje waar vooral veel chocolade wordt verkocht, hoe verrassend. 

We raakten in gesprek met de eigenaar en zijn echtgenote en hebben met een heerlijke cappuccino en nog lekkerdere eigen gemaakte bonbons een minuutje of 20 staan kletsen. Zo leuk, die onverwachte gesprekjes met Amerikanen die het allemaal heel cool vinden dat wij uit Nederland komen.

Daarna gingen we op weg naar Mount Evans en het was schitterend. 

Ik zal maar meteen zeggen dat we geen Mountain Goats hebben gezien, dat was wel jammer maar verder was het prachtig.

De verkleuring van de bladeren is geweldig en het lijkt erop dat we net als in 2012 op het juiste moment in Colorado zijn, in ieder geval de eerste week.

Geen Mountain Goats maar we hebben wel een paar marmotten gezien, zo leuk. 

De weg was prachtig en we zijn heel  vaak uitgestapt om te kijken en foto’s te maken. Maar wat was het koud !!! We begonnen met onze t-shirts, naderhand ging daar een vest overheen maar uiteindelijk moesten we toch onze softshell jassen aan. Het bleef wel heel zonnig maar wat was het soms koud.

Bij Echo Lake stonden heel veel auto’s; veel Amerikanen trokken erop uit om van het mooie weer te genieten.

Daarna zijn we gereden naar Mount Goliath waar we een stukje hebben gelopen. We hijgden als oude paarden! Niet verwonderlijk want we liepen op 3506 meter!

Helaas was de weg tot aan de top van Mount Evans niet open, bij Summit Lake was de weg afgesloten. Dat wisten we eigenlijk al maar we hadden nog hoop dat hij open zou zijn. Het is nog zo’n mooi weer maar blijkbaar was het op de top al glad waardoor het onverantwoord is om de weg open te houden.  Bij Summit Lake hebben we ook nog een stukje gelopen en nog marmotten gezien. Summit Lake ligt overigens op 3910 meter! 

In de hoop geen last van hoofdpijn te krijgen hebben we veel water gedronken en dat is vandaag gelukkig gelukt.

Toen we bijna bij ons hotel waren zijn we nog even naar de drankenhandel geweest om  wijn voor mij te kopen dus ik ben ook voorzien.

Nu zijn we op de kamer om het verslag te schrijven en de foto’s uit te zoeken.

Vanavond gaan we eten bij de Outback Steakhouse. Ik hoor jullie denken: alweer? Ja, alweer. Maar dit keer niet alleen een Blooming Onion maar een lekker hoofdgerecht.

Het was een heerlijke dag in het mooie Colorado 

Dag 3: 18 september: Louisville - Estes Park

Vandaag rijden we vanuit Louisville naar Estes Park. Een korte afstand van ca. 44 mijl. Wij gaan er waarschijnlijk voor kiezen om de mooiere route via "Nederland" te rijden, zie onderstaand kaartje.

We blijven 4 nachten in de Peak to Peak Lodge om Rocky Mountains NP op ons gemak te bezoeken.
In 2006 hebben we dit park ook al bezocht.
------
Reisverslag:

Allereerst willen we iedereen bedanken voor de leuke reacties op ons verslag en de reacties en likes op Facebook, erg leuk om te lezen!!

We waren iets later wakker dan gisteren en hebben even met onze schoonzoon en kleinkinderen op Facetime gesproken.

Vandaag stond o.a. een bezoek aan Boulder op het programma. Omdat Boulder maar ongeveer een kwartiertje rijden is wilden we eerst “iets” gaan doen, een plaats met autovrij centrum is om 8 uur ’s morgens natuurlijk nog niet zo gezellig.

We besloten onze eerste echte wandeling te gaan maken en wel die naar de Flatirons een aantal bergen met puntachtige toppen.  Op internet hadden we de weg ernaar toe opgezocht: Gregory Canyon Trailhead was waar we zijn moesten. Little did we know dat we op de verkeerde plek uitkwamen maar goed, hierover later.

We parkeerden de auto en  betaalden de 5 dollar parkeerkosten. De manier waarop is best grappig. Bij het informatiebord neem je een bonnetje. Op dat bonnetje schrijf je de informatie over de auto. Je scheurt het bonnetje af en plakt het aan de binnenkant van het autoraam. Wat overblijft is een envelop waarin je de gevraagde 5 dollar stopt.  Die envelop stop je weer in een soort brievenbus en klaar is kees.

Op het informatie bord bekeken we de diverse wandelingen en we besloten de wandeling naar het Amphitheater te doen.

Het eerste deel van deze wandeling ging heel stijl omhoog waarbij we over grote keien en houten palen moesten stappen. Het was behoorlijk pittig, zeker omdat de wandeling op ca 1800 meter hoogte start. Het hoogteverschil vanaf de start is 240 meter. Het was echter een heerlijke wandeling.

Tijdens de wandeling spraken we met een aantal mensen en Erik vroeg vanaf welk punt we de Flatirons het beste konden zien. En toen bleek dat we op de verkeerde plek aan het wandelen waren, hebben wij weer !  Overigens zijn we op de terugweg richting downtown Boulder langs het  Chautauqua Park gereden en hebben de Flatirons gefotografeerd. Daar bleek trouwens dat een groot deel van deze wandeling door een grote open wei  liep; het was vandaag bloedheet dus wij zijn er zeker van dat we de beste wandeling hebben gekozen, al was dat niet écht met opzet.

Flatiron Mountains

Op advies van een van de wandelaars hebben we nog een groot deel van Flagstaff road gereden en op een schitterende picknickplek de gisteren gekochte aardbeien gegeten, heerlijk.

uitzicht op Boulder

Daarna zijn we naar downtown Boulder gereden, wat een super gezellige plaats en wat is het daar mooi! In het centrum en de Pearl Street Mall (een on-Amerikaans autovrij winkel gebied) was het feest dit weekend: Fall Fest.

We hebben wat rondgelopen en uiteindelijk hebben we geluncht bij…………….The Cheesecake Factory, Yeah !! Normaal gesproken eten we daar graag buiten op het terras maar dit keer kozen we voor de koelte binnen.

Erik koos voor een heerlijk gerecht, hij maakte zijn eigen wraps door stukken sla te vullen met stukjes gebakken  gemarineerde kip, diverse groenten en 3 verschillende sausjes. Hij vond het heerlijk !  Ik had gekozen voor een guacamole salade en die was ook heerlijk. Speciaal voor Valerie hebben we een foto van Erik zijn gerecht gemaakt.

Daarna zijn we richting Nederland gereden. Net als in 2006 en net als iedere Nederlander die in de buurt is maakte we een foto van het bord.  Bram (onze TomTom meneer) wees ons daarna richting Estes Park.

Onderweg zagen we een flinke opstopping en we dachten: daar is iets te doen, let’s go and see. 

Wat bleek, er stonden heel veel auto’s geparkeerd omdat mensen foto’s maakten van het prachtige uitzicht. Dus geen beer, eland of hert maar “gewoon” prachtig verkleurde bomen!

In Estes Park zijn we ingecheckt in onze Peak to Peak Lodge. Ik heb een kamer met king bed geboekt met een balkon en wat is het leuk !!!! We zijn beiden in onze nopjes. Niks luxueus maar gewoon een leuke kamer met veel kastruimte, een ijskast, magnetron maar vooral een heerlijk balkon met uitzicht op de golfbaan en de bergen, super !!!

We waren beiden toe aan even een paar uurtjes rust dus hebben lekker een drankje ingeschonken en hebben niets meer gedaan.

Vanavond gaan we eten bij de Cables Pub en Grill die op loopafstand van het hotel ligt. Daarna gaan we misschien nog even naar de hottub maar de kans is groter dat we lekker met ons drankje op het terras gaan relaxen. Misschien komt er nog wel een Wapiti-hert voorbij, die zouden vaak bij de golfbaan rondhangen, let’s hope so!

Het was weer een heerlijke dag in prachtig Colorado.

Update

We hebben ons eerste hert vanaf het balkon gezien, helaas was het tijdens de schemering, dus geen foto.

Dag 4: 19 september: Estes Park / Rocky Mountains NP

En weer waren we vroeg wakker maar dat was vandaag niet erg. We wilden voor zonsopgang in het park zijn en the place to be is dan Moraine Park.

Rocky Mountains National Park staat o.a. bekend om de zogenaamde Elk rut in de herfst, zeg maar de bronsttijd. De mannetjes met de grote geweien willen graag de baas over de groep vrouwtjes blijven. Sommige mannetjes die geen eigen groep hebben proberen dan een groep van een ander mannetje over te nemen.

Na het gebruikelijke ochtend ritueel zijn we rond 6 uur vertrokken, het was nog donker buiten. Onderweg hebben we de tank volgegooid omdat we wisten dat we redelijke afstanden gingen rijden.

In het donker reden we het park binnen, er zat nog niemand in het toegangshokje om een kaartje te kopen, we reden dus eigenlijk illegaal het park in. Dat hebben we overigens later goedgemaakt door een jaarpas te kopen. We betalen voor deze pas 80 dollar maar kunnen een heel jaar in alle Nationale Parken door heel de USA. Aangezien we volgend jaar mei vrijwel zeker naar Yellowstone gaan, hebben we die pas dan ook nodig.

Maar verder met het verhaal. Voor zonsopgang waren we bij Moraine Park en er stonden al een aantal auto’s geparkeerd en we zagen al een aantal grote lenzen, dat betekent dat we op de goede plek waren.

Het was een geweldige ochtend. Een 4-tal  mannetjes liep in de buurt van een groep vrouwtjes. De “eigenaar” van de groep begon continue te burlen op het moment dat een van de anderen te dichtbij kwam. Geweldig om mee te maken. We hebben dan ook heel veel foto’s gemaakt en Erik heeft nog gefilmd.

Filmpje!

We stonden beiden op verschillende plekken totdat Erik mij wenkte, hij had kennis gemaakt met Keith Crowley, een vriend van onze Yellowstone vriend Max. Tijdens hun gesprek  bleek dat we een heleboel dezelfde Yellowstone kennissen hebben, heel leuk om  toevallig met zo iemand kennis te maken buiten Yellowstone.
Bij thuiskomst in het hotel bleek overigens dat ik zijn fotografie pagina op Facebook al had geliked J.

Na dat heerlijke begin van de dag was het tijd voor ontbijt. De mogelijkheden in het park zijn niet zo groot dus we moesten via de schitterende Trail Ridge Road naar het Alpine Visitor Center rijden.

Onderweg zijn we regelmatig gestopt om te genieten van de mooie omgeving en om foto’s te maken.

Helaas bleek het restaurant nog gesloten en daarom  zijn we  “even” doorgereden naar Grand Lake in het zuidwesten van het park. Daar hebben we bij een bakkerszaakje lekker ontbeten, buiten in de zon, heerlijk !  Ook hebben we nog een paar foto’s van het meer gemaakt.

Grand Lake

Grand Lake

Uitzicht Alpine Visitor Centre

We zullen jullie vandaag niet/nauwelijks vermoeien met foto’s van gekleurde bomen maar ik kan niet beloven dat dit morgen weer het geval is. Het is zo ontzettend mooi hier, we zouden de hele dag kunnen fotograferen.

Na het late ontbijt hebben we nog een aantal zijweggetjes bereden in de hoop elanden te zien, helaas was dat niet gelukt.

We zijn de hele weg weer teruggereden en hebben ontbijt en lunch spullen gekocht bij de Safeway (zeg maar de plaatselijke AH).

Nu zijn we terug op de kamer om al wat foto’s uit te zoeken.

's Avonds zijn we terug gegaan naar het park, veel 'Elk' activiteit en een hoop geburl.

We hebben nog wat foto's en video's geschoten maar vanwege de zonsondergang was het al snel te donker. Wel genoten door simpel te kijken en te luisteren.