Dag 17: 2 oktober: Manitou Springs / Garden of the Gods

Goedemorgen allemaal, 

we hebben heerlijk geslapen vannacht.

Bij dit hotel is een simpel ontbijtje inbegrepen en Erik ging op onderzoek uit. Resultaat: ik kreeg ontbijt op  bed vanmorgen!

Het duurde vandaag iets langer voordat we de energie vonden om écht op te staan maar uiteindelijk was het toch gelukt. 

Om ca. 9 uur vertrokken we richting Garden of the Gods. 

Het is een niet al te groot park waar je gratis naar binnen kunt. Uiteraard hebben we ons eerst bij het Visitor Center gemeld om een plattegrond te halen. Het zag er allemaal prachtig uit. Het liet ons een beetje denken aan Sedona maar dan alles wat compacter en kleiner. Rode rotsen gecombineerd met groene naaldbomen….mooi!

Het grootste deel van de route door het park is eenrichtingsverkeer. Er zijn diverse parkeerplaatsen en ook kleinere pullouts waar je maximaal 10 minuten mag parkeren (om bv een foto te maken). 

We hebben eerst een kleine ronde gereden en hebben onze auto, die inmiddels heel vies is van het rijden op alle dirt roads, maar dat ter zijde, op de grote parkeerplaats geparkeerd. Daarna hebben we de meeste grote rotsen te voet bekeken en gefotografeerd.

Net als in Black Canyon of the Gunnison weten we niet de naam van elke rots dus Bart G., dan weet je dat, ha ha.

Dit konijntje liep er ook rond 

Het is ons eindelijk gelukt om een Jackalope te fotograferen, YOEHOE !! 

Bij de enorm grote Trading Post (= winkel) hebben we nog even rondgekeken en daarna zijn we teruggereden naar het Visitor Center waar we gebruik hebben gemaakt van de toiletten én waar Erik een Buff (=hoofdband) heeft gekocht. Hij is hier al langer naar op zoek maar in Nederland (en in Oostenrijk) verkopen ze alleen maar van die mega bonte gevallen. Erik zocht iets onopvallends en is hier in Garden of the Gods geslaagd, het is een zwarte geworden.

Toen was het tijd om naar de United States Airforce Academy te gaan. Jullie zullen wel denken: wat moet je daar in Godsnaam maar ik had op internet gelezen (where else?) dat dit wel interessant was en vooral de Cadet Chapel zou de moeite waard zijn.

We hadden waarschijnlijk het verkeerde adres genoteerd want we belandden in een woonwijk ver van waar we moesten zijn. Een vriendelijke dame, die langs de deur aan het leuren was voor Trump/Pence (beetje jammer) wees ons de weg richting autoweg, daarna wisten we het wel. Nadat we de mevrouw bedankt hadden zag Erik vlak naast zich in een kleine voortuin 3 hertjes grazen. Uiteraard hebben we die weer gefotografeerd.

Via de i25 North reden we richting Academy en bij exit 136 (North Gate) moesten we eraf.
Bij de checkpoint werden onze paspoorten gecontroleerd en we mochten naar binnen. Alweer kwamen we bij een Visitor Center maar daar hebben we alleen een plattegrond gehaald.

In datzelfde gebouw zit een redelijk grote winkel die allerlei Airforce Academy merchandise verkoopt, petten, truien, t-shirts etc.etc. Mooi spul, dat moeten we zeggen en Erik had bijna een pet gekocht. Hij is al een tijdje op zoek naar een (liefst) blauwe pet met alleen op de voorkant de Amerikaanse vlag. Deze had hij nu gevonden maar hij zat niet mooi en niet lekker, jammer, dan maar een keer op internet zoeken. Mocht iemand een tip hebben waar we die kunnen krijgen dan horen we dat graag.

We liepen in de winkel rond totdat we hoorden “wat doen Nederlanders nu hier?”. Het bleek een Nederlandse vrouw uit Groningen te zijn die getrouwd was met een Amerikaan die de opleiding bij de Airforce Academy had gevolgd. Hij was inmiddels met pensioen (met 50 jaar!!) en zat bij de inlichtingendienst. Hij heeft zelfs 2x een jaar in Afghanistan gezeten. Hun zoon slaagt in mei 2017 voor dezelfde opleiding als zijn vader. We hebben een hele tijd met die mevrouw gesproken en ze heeft ons allerlei dingen verteld over de opleiding etc. Zo hoorden we meer dan dat we van iemand van het Visitor Center hadden kunnen horen, leuk!

Daarna hebben we de 21 minuten lange film “A year in the blue” gekeken waarbij iets verteld wordt over het eerste jaar van de opleiding.

Via de wandelweg zijn we toen naar de kapel gelopen, die is echt prachtig. Erik heeft een aantal foto’s gemaakt.

Nu zijn we op de kamer even aan het uitrusten en het verslag aan het typen.

In principe gaan we morgen naar Pikes Peak.

Maar we kijken eerst even

1) hoe het weer is en

2) of we zin hebben. We hebben inmiddels op zoveel hoge bergen gereden en mooie uitzichten gezien dat we nog niet zeker weten of we zin hebben. Het is natuurlijk wel jammer omdat Pikes Peak de hoogste zou zijn (4.300 meter), maar we zien het morgen wel.